NERDerland #3 - De draaikolk van de games-industrie
Ontslagen, rechtszaken en haatcampagnes. Games hebben het allemaal deze maand.
Wil je liever luisteren naar deze editie van NERDerland? Dat kan! Klik op de play-knop hieronder voor de pocast-versie!
Het was een vrij hectische maand in de wereld van games. De ontslagrondes die, op het moment van schrijven volgens de bevestigde rapporten, al meer dan 8000 werkers uit de games-industrie hun baan hebben gekost, slepen zich genadeloos voort. Daarbij zijn ook Nederlandse makers en studio's niet buiten schot gebleven. Daarnaast besloot Nintendo om opnieuw een aanval te doen op games-preservatie en emulatie. Én er wordt de noodklok geluid dat er opnieuw een intimidatie campagne op touw wordt gezet, gericht op vrouwen en minderheden in de gamesindustrie. Wat je dus in deze editie van NERDerland kan verwachten:
Een overzicht van de draaikolk van ontslagen, intimidatie en het herschrijven van geschiedenis in en rondom de games-industrie.
Enkele lees, kijk en luistertips om je media-dieet mee uit te breiden.
Geen nood, er zijn ook positieve dingen in de games-industrie, zoals de drie geweldige games die ik afgelopen maand heb gespeeld.
Maar nu eerst…
“Zoals bij alles, het is een combinatie van factoren”, zei Len Maessen, (games)-redacteur bij NRC, in een interview op Radio 1 bij het programma Spraakmakers, over de huidige malaise in de games-industrie. Groot gelijk heeft ze. Inmiddels staat de teller naar schatting op meer dan 8.000 ontslagen wereldwijd, en dat gaat dan alleen nog over de ontslagen die zijn gepubliceerd. Het zorgt voor onrust en angst in de games-industrie zelf, want makers merken het niet alleen omdat hun collega’s moeten vertrekken, maar ook omdat nieuwe projecten niet meer zomaar financiering krijgen. Geldschieters voor games, meestal zogenaamde publishers, zijn terughoudend met het goedkeuren van nieuwe investeringen, waardoor met name kleinere studio’s moeten vechten om aandacht en geld op te halen. Tegenstrijdig, want de verkopen in de games-industrie zijn al langere tijd stabiel. Bij de grote makers, aangeduid als Triple AAA, exploderen de budgetten tot in de honderden miljoenen en dat maakt het een zinkend schip zodra het spel niet minstens tientallen miljoenen exemplaren verkoopt. Langzaam maar zeker lijkt deze cyclus te veranderen in een ouroboros en uiteindelijk leiden daar de makers het hardste onder.
Ik had mijzelf voorgenomen om het nieuws over de ontslagen buiten beschouwing te laten. Ik ben van mening dat journalisten van Polygon, EuroGamer, maar ook rapportages van Bastiaan Vroegop en het bovengenoemde interview met Len dit nieuws al veel beter hebben weten te brengen dan dat ik daar nog een duit voor in het zakje hoef te doen. Bovendien, ondanks het diploma dat ik op zak heb, ben ik geen (games)journalist. Toch raakte dit nieuws dichterbij dan ik had verwacht. Nederlands grootste game studio, Guerrilla Games in Amsterdam, moest tien procent van hun werknemers ontslaan in opdracht van moederbedrijf Sony. Een schrijnende situatie, die Bastiaan Vroegop uitstekend beschreef in zijn stuk, waarbij werknemers per mail geïnformeerd werden of ze wel of niet hun baan behielden. Ziekmakend. Maar persoonlijk schrok ik meer van de situatie bij KeokeN Interactive. Een wat kleiner bedrijf, gevestigd in Hoofddorp, dat zeer ambitieuze verhaalgedreven science-fiction games maakt waaronder Deliver Us the Moon en Deliver Us Mars. Niet alleen kwam ook het nieuws naar buiten dat zij vier van hun werknemers moesten ontslaan (op een personeelsbestand van ca. 20 mensen), maar ook dat de oprichters en CEO’s van het bedrijf, de broers Paul en Koen Deetman, enkele maanden geen salaris hadden geïnd om zo te pogen de ontslagen zo lang mogelijk uit te stellen. Je hoeft geen kennis van de games-industrie te hebben om te zien dat dat ongekend is. Het feit dat Keoken open kaart speelt met hun community en interviews met de pers respecteer ik diep. Afgelopen week onthulden ze de vijf projecten waar ze aan hebben gewerkt in de hoop om deze onder de aandacht te brengen aan potentiële nieuwe investeerders op de Games Developer Conference volgende week in Los Angeles. Ik heb Koen en Paul meermaals gesproken en hun passie en liefde voor het maken van games en het vertellen van verhalen sprong er elke keer van af. Ik hoop dan ook dat deze media-aandacht hun studio kan helpen uit deze situatie, maar deze draaikolk van een industrie lijkt momenteel genadeloos.
Een andere monumentale gebeurtenis was een aanklacht van Nintendo die zorgde voor schrik in de emulatie-scene. Die zin moet ik waarschijnlijk even ontleden voor de leken onder ons. Emulatie is het nabootsen van hardware, zoals spelcomputers of PC’s, door middel van software. In de praktijk zijn het programma’s waarop je bestanden kan inladen om games en software te spelen dat ontworpen is voor een ander apparaat. Zolang je je eigen kopie hebt gemaakt van de software, bijvoorbeeld een fysieke cartridge of CD-ROM mag je deze afspelen op een emulator. Of mensen dat ook daadwerkelijk doen is natuurlijk discutabel. Dankzij het internet zijn er een tal van manieren te vinden om deze kopieën te downloaden en te spelen. Dat laatste is zonder twijfel of discussie piraterij en een gebruiker pleegt daarmee auteursrechtenschending. Maar je ziet waarschijnlijk hierdoor ook de tweestrijd voor veel spelers en zelfs historici. Hoe kan je een spel spelen als deze niet langer wordt verkocht in de winkel en de spelcomputer zelf niet meer wordt ondersteund? Emulatoren zijn voor veel mensen de primaire manier om op spelcomputers te spelen die niet langer verkrijgbaar zijn in de winkel.
Dat brengt ons naar Yuzu. Yuzu is de naam van een emulator die de Nintendo Switch nabootst, een spelcomputer die Nintendo nog steeds actief ondersteunt en verkoopt. Yuzu was niet alleen een emulator maar kwam met instructies hoe je je eigen (specifieke model) Switch kon ‘kraken’ om je eigen games te emuleren op een PC. In de praktijk was Yuzu echter enorm populair onder piraten, die games soms al voorafgaand aan de release konden draaien op het platform. Daarnaast hadden de makers van Yuzu een community die hen steunde op Patreon waardoor ze,op het hoogtepunt, 30.000 dollar per maand ontvingen. In ruil daarvoor kregen de financiële ondersteuners toegang tot de nieuwste versies van Yuzu, die nieuwere games sneller na release kon afspelen. Dat liet de Japanse gamegigant Nintendo er niet bij zitten en afgelopen maand klaagden ze de makers van Yuzu aan. Hier werd ik stiekem toch een beetje hoopvol op een daadwerkelijke rechtszaak. Want hoewel het downloaden van games absoluut illegaal is, is het gebruiken en downloaden van een emulator dat tot op heden niet. Onder het (Amerikaanse en Europese) consumentenrecht mag je een eigen kopie van een game maken en dit blijven afspelen in een emulator. Zolang de emulator in kwestie niet geleverd wordt met auteursrechtelijk materiaal, zoals een broncode, is dit vanuit legaal oogpunt geen probleem. Toch is het precedent van deze legale status vastgelegd in een oudere rechtszaak, in deze video geweldig toegelicht door The Gaming Historian en laat het in de moderne context nog wat te wensen over.
Een nieuwe rechtszaak met nieuw precedent zou het mogelijk kunnen maken dat games emulatoren beter beschermd kunnen worden. Dat zou weer goed nieuws zijn voor games-historici en archivarissen zoals mijzelf, die toch altijd een verantwoording moeten afleggen waarom emulatie van onschatbare waarde is voor gamegeschiedenis en preservering. Als we namelijk alleen maar afhankelijk zijn van wat een uitgever op de markt brengt en hoe wij games ervaren, dan zal er kennis over games verloren gaan. Vorig jaar kwam de Video Game History Foundation, een Amerikaanse non-profit die het belang van gamegeschiedenis voorop zet, met een rapport dat in Amerika bijna 87% van ‘klassieke games’ niet meer te spelen is. In dat rapport hielden ze actief rekening met heruitgaven van klassieke games door uitgevers, maar ook dat aantal schiet ernstig tekort en houdt geen rekening met de manier waarop deze games worden heruitgegeven. Een heruitgave die functies en besturing aanpast wordt wél meegeteld in dit rapport, terwijl er zeker een argument voor te maken valt dat dat ook niet de originele vorm van de game is. Dat rapport richtte zich op een afgebakende selectie aan platforms én puur op de Amerikaanse markt. Mijn persoonlijk vermoeden is dat het daadwerkelijke getal voor missende games vele malen hoger is, zeker als je de Europese en thuiscomputer markt in beschouwing neemt.
Echter, het mocht niet baten. Want Yuzu schikte vrijwel een dag na de bekendmaking van de aanklacht de zaak met Nintendo. Ze betalen 2.4 miljoen dollar ter schikking en hebben direct de discord-server, de handleidingen en de broncode verwijderd van hun website. Ook raakte hierbij Citra, een emulator voor de Nintendo 3DS die door dezelfde groep was gemaakt, in de vuurlinie. Die laatste steekt behoorlijk, want de Nintendo 3DS wordt vanaf volgende maand niet meer ondersteund door Nintendo als de servers voor online spellen offline zullen gaan. De Nintendo 3DS is in feite een ‘dood’ systeem met een tal aan games die exponentieel in prijs zijn gestegen (kijk maar eens voor de grap naar de grafiek van Mario & Luigi Bowser’s Inside Story + Bowser Jr’s Journey voor de 3DS). De dood van deze emulator maakt voor veel mensen games van dit platform ontoegankelijk en zorgt ervoor dat er kennis zal gaan verdwijnen. Hoewel de broncode van Yuzu en Citra open-source zijn (en meerdere online ontwikkelaars al hebben aangekondigd dat er een doorstart wordt gemaakt die voortbouwt op het werk van Yuzu en Citra), is het confronterend en teleurstellend dat er nog steeds zo’n gebrek is aan ondersteuning van emulatoren. Bovendien, is het spraakmakende profiel van deze aanklacht en de (snelle) conclusie voor andere emulator-makers reden geweest om ook hun publicatie en ontwikkeling te staken. In de afgelopen week staakte de ontwikkeling van Drastic (Nintendo DS), PizzaBoy (Game Boy) en werden ook emulatie-kanalen gesloten op de Discord van Steam Deck. De schrik zit er goed in, zeker met astronomische bedragen zoals waarvoor geschikt is bij Yuzu.
Nogmaals: Piraterij is illegaal en geld verdienen aan een emulator die piraterij aanmoedigt keur ik zeker af. Maar op de lange termijn is dit gedrag schadelijk voor de games-industrie an sich. De reden dat we allemaal Super Mario Bros. kennen en blijven aanhalen is omdat Nintendo dat spel heeft weten te verpakken én herverpakken tot hét embleem van wat videogames representeert. Super Mario Bros. is zeker een belangrijk spel, maar als je de kennisdeling over andere games die ook in die periode uitkwamen tegen gaat, ben je dan eigenlijk niet de geschiedenis aan het vervalsen? Emulatoren bieden tegengewicht aan deze verhalen en laten meer mensen kennismaken met de rijkdom en inventiviteit van games. Door keer op keer sneller en vroeger de kop in te drukken van deze waardevolle projecten, laat Nintendo keer op keer zien waar hun belangen écht liggen.
Speaking of schadelijk gedrag, het laatste verhaal van deze maand is eentje waar ik nog niet te veel games-schrijvers over heb zien rapporteren in Nederland. Eerder deze maand begon een groep zich te verenigen op het gameplatform Steam. Steam is de grootste (digitale) game winkel en gericht op de PC-markt, onder leiding van moederbedrijf Valve. Een unieke functie in Steam is dat gebruikers zich kunnen aanmelden als ‘curatoren’ en daarmee openbare lijsten kunnen samenstellen om games aan te bevelen aan mensen. Hier ontstond de afgelopen maanden een groep genaamd “Sweet Baby Inc. Detected”, die een lijst samenstelde van games waar een extern schrijversbureau Sweet Baby Inc. aan had bijgedragen. Sweet Baby Inc. is een klein bedrijf uit Montreal dat fungeert als extern schrijvers-team. In het bijzonder helpen ze om game-makers en ontwikkelaars bij te staan met advies over taalgebruik, representatie, diversiteit en inclusie. Stel, jij hebt als game-maker een verhaal geschreven met daarin een zwarte hoofdpersoon, dan kan je Sweet Baby Inc. inhuren om een buitenstaand perspectief te geven op de manier waarop dit personage zich uit, hoe hij of zij wordt omschreven en hoe je je personage beter kan afstemmen op accurate representatie. Sweet Baby Inc. is ingehuurd bij een tal projecten zoals Spider-Man 2, Alan Wake 2 en God of War: Ragnarök. Allemaal games met prominente hoofdpersonages van kleur. Remap Radio besprak wat Sweet Baby Inc. precies deed in hun podcast afgelopen maand. Overigens is het belangrijk om te vermelden dat dit niet is wat Sweet Baby Inc. alleen maar doet. Hun team bestaat uit schrijvers die meekijken in de breedte van een project en zich echt focussen op het verhaal dat de makers willen vertellen.
De steam curator pagina is gericht op de spellen waar Sweet Baby Inc. aan heeft gewerkt en die hiermee worden bestempeld als ‘woke’. Oftewel, zoals extreem-rechtse figuren zouden claimen: games die doordrenkt zijn van gender-politiek, linkse belangen en “alles wat er mis zou zijn met games” . Op het moment van schrijven heeft de groep al meer dan 288.000 volgers op Steam. Dat zou tot daar aan toe zijn, maar de groep lijkt verdomd veel weg te hebben van de 2014 haatcampagne tegen vrouwen en minderheden in de games-industrie: GamerGate. In hun uitgebreide rapportage beschrijft Wired dan ook deze nieuwe groep als GamerGate 2.0. De schrijvers en medewerkers bij Sweet Baby Inc. krijgen al weken non-stop haatreacties en doodsbedreigingen naar hun hoofd geslingerd. Sweet Baby Inc. geeft redactionele input en doet schrijfwerk, maar neemt als ingehuurd bedrijf niet de eindbeslissingen over de games-producten. Voor de haatzaaiers doet het er niet toe. Sweet Baby Inc. is voor hen representatief van alles wat er mis is met de ‘moderne games-cultuur’ die gericht is op inclusiviteit en politiek in hun entertainment.
Volgens verdedigers wordt de ‘Sweet Baby Inc. Detected’ curator pagina omschreven als een manier waarop een consument een ‘overwogen beslissing’ kan maken over welke games (vrijwel altijd een) hij koopt. Maar een pagina als dit lokt enorm veel intimidatie, haatcomments, troll gedrag en bedreigingen naar games-makers die games hebben gemaakt waarvan Sweet Baby Inc. in de aftiteling staat. De volgers claimen dat Sweet Baby Inc. diversiteit en inclusie ‘forceert’ in hun entertainment, dat los moet staan van “politiek”. Het haakt in op de berichtgeving van rechtse platforms, die inspelen op polarisatie en conservatieve waarden. De combinatie van een Amerikaans verkiezingsjaar en de nasleep van GamerGate 1.0. zorgt ervoor dat ik mijn hart vasthoud voor vrouwen, mensen van kleur en mensen die zich identificeren als LHBTQI+. Ik hoop dan ook dat schrijvers, games-journalisten en spelers zelf niet in dezelfde valkuilen vallen als in 2014. Je kan een vrij directe lijn trekken van GamerGate naar de opmars van Alt-Right wereldwijd. Als industrie moet dat absoluut niet opnieuw in de hand worden gewerkt.
Wat verbindt deze drie verhalen? Ik zag in de afgelopen maand het begin van de financiële, systematische en culturele uitholling van de games-industrie samenkomen. Het is niet dat spelers van de een op andere dag zullen merken dat er geen ‘nieuwe’ games zullen uitkomen. Een parallel met de Amerikaanse videogame crash van 1984 vind ik vergezocht. De huidige situatie is namelijk een stuk schrijnender naar mijn mening. De games-industrie was in 1984 bij lange na niet zo groot en vergevorderd als in 2024. Atari was een prominente speler, maar onafhankelijke game-programmeurs in het VK en Europa bleven onverminderd games maken tijdens het ‘crash’ jaar. Maar nu zien we ontslagen van werknemers die meer dan vijftien jaar in de games-industrie hebben gewerkt en waarschijnlijk niet meer willen terugkeren. De werkomstandigheden zijn heftiger dan ook, en partijen als Sweet Baby Inc. worden een doelwit voor intimidatie- en haatcampagnes van spelers zelf, die denken dat er geforceerd inclusiviteit wordt toegevoegd aan de games die wél verschijnen. Voeg daar de verdwijning van emulatoren aan toe, en games-bedrijven lijken simpelweg niet te kunnen leren van het verleden. Oplossingen voor de exploderende budgetten zijn voor de uitgevers niet het maken van kleinere games of alternatieve verdienmodellen, maar juist werknemers ontslaan en blijven inzetten op dezelfde koers met AAA games. Terwijl kleinere game-makers moeten zwemmen voor hun leven zonder financiële ondersteuning. Het is een zeer pessimistische vooruitblik en als witte heteroman heb ik nog makkelijk spreken vanaf de zijlijn. Ik denk dat het daarom belangrijk is om mensen te informeren over wat hier speelt. Herken de signalen en denk na over de berichtgeving en de soort games die je voorbij ziet komen in je tijdlijn. De games-industrie is in crisis. En zal waarschijnlijk nog wel wat jaren in crisis blijven. Dus als je een bericht ziet over de nieuwste game, wees je er bewust van wat er op de achtergrond speelt in de industrie en wie het verhaal vertelt. Alvorens je wordt meegesleurd in deze draaikolk van ellende.
Let op: Soms kan het zijn dat een NERDerland editie in je email-inbox te vroeg wordt afgebroken. Je kan dan klikken op
”het hele bericht weergeven“ onder aan de email. Lees dus vooral lekker verder!
Duik verder:
In dit deel van NERDerland een paar tips om verder in te duiken.Soms scherpe kritiek over een gerelateerd onderwerp, soms gewoon een goed geschreven review of juist een greep uit een video die mij meesleepte.
2023 was a Terrible Year to Look for a Publisher.... (and 2024 is Worse) - NoClip Crew (Danny ‘o Dwyer en Alex Austin) [Video]
Soms is het makkelijk praten over games. Documentairemaker Danny ‘O Dwyer maakt al jaren documentaires over de ontwikkeling en productie van videogames. Vorig jaar besloot hij echter dat het tijd werd om zelf een game te produceren, met als voornaamste doel om het traject van games-ontwikkeling zelf te doorlopen. Het was even stil rondom het project, maar in deze video praat hij samen met zijn ontwikkelaar Alex Austin over hoe het in zijn werk gaat om een game te pitchen bij een uitgever om geld te krijgen voor doorontwikkeling. Een fascinerend inzicht in dit proces, dat voor veel spelers vaak ondoorgrondbaar is, én wederom een blik op de perikelen van de huidige staat van de games-industrie.
WTF happened to Yuzu, and what comes next? - Door Wes Fenlon, Read-Only Memo [Tekst]
Er is naar mijn mening echt één expert op het gebied van emulatie-nieuws en ontwikkelingen en dat is Wes Fenlon. Fenlon schrijft al jaren over games-emulatie en preservatie op zijn website Read Only Memo. Zijn laatste uitzetting ging over de situatie rondom Yuzu en echoot veel dat ik ook in mijn stuk aanhaalde. Toch weet Wes veel beter in te gaan op de situatie en legt hij ook een paar vette vergelijkingen met het gevaar van dit soort schikkingen en wetgevingen.Op YouTube is alles geoorloofd voor clicks en views, ook als het gaat om kindercontent - Door Simoon Hermus en Frank Rensen (Volkskrant) [Tekst]
Let op, dit artikel zit wel achter een paywall, maar is zeer de moeite waard. Het stuk neemt in het bijzonder de YouTuber/ondernemer Jordi van den Bussche onder de loep en analyseert hoe zijn content impact heeft op jongere kijkers. Jordi, beter bekend als Kwebbelkop, intimideerde zijn werknemers en hield er een behoorlijk nare werkdruk op na in de productie van zijn YouTube-videos.
Volledige afbeelding van het Volkskrant artikel over YouTube en kinder-content. Bron: Micha Huigen
Op mijn console speelde ik deze maand:
NERDerland gaat niet altijd over actuele games, dus hier een greep uit wat mij in mijn game-greep hield de afgelopen weken.
Final Fantasy VII: Rebirth. PlayStation 5, 2024, Square-Enix.
Ik weet dat ik net een complete uiteenzetting heb gedaan over Triple AAA games met exploderende budgetten en de schade die dit de games-industrie aandoet. Maar hallelujah, wat is Final Fantasy VII: Rebirth een ongelooflijk fantastische game. In de laatste twee weken heb ik al meer dan 70 uur in het spel gestoken en ik ben nog niet bij de eindstreep. Hoewel het zich presenteert als het vervolg op de geweldige Final Fantasy VII: Remake, is het een “open-wereld” spel dat zich onderscheidt door de enorme variatie aan speelstijlen. Van de gevechten die actie en strategie naadloos combineren tot aan de minigames die vrijwel elk uur je even iets volledig anders laten doen. Lang niet alle minigames zijn geweldig, maar ik geniet enorm van de variatie die ze bieden en ervoor zorgen dat de wereld en personages van Final Fantasy VII levendiger dan ooit aanvoelen. Om nog maar te zwijgen over de verhaal keuzes die het team heeft gemaakt waardoor het voor fans van de originele Final Fantasy VII (1997) een prachtige balans is tussen oud en nieuw.Mars after Midnight. PlayDate, 2024, Lucas Pope.
Lucas Pope is één van die game-makers waarvan ik blind een nieuw spel koopt. De game-maker onderscheidt zich door sociale en culturele thema’s te mengen met unieke gameplay en een altijd opvallende visuele stijl, met name zijn games Papers, Please en Return of the Obra Dinn. De PlayDate is een uniek handheld-apparaatje waarbij je door middel van een klein handeltje games kan aansturen. Mars After Midnight maakt hier dan ook optimaal gebruik van. Je bent een alien op Mars die bijeenkomsten verzorgt in een buurthuis. Je kiest wat voor cursus of bijeenkomst je organiseert, bijvoorbeeld een cursus voor mensen die niet knipperen. Iedere avond kloppen er aliens aan de deur en door de kijkgleuf beoordeel jij of ze wel of niet naar binnen mogen. De game heeft veel weg van Papers, Please, maar probeert van iets doodsimpels een arcade-achtige ervaring te maken. Het mist, voor nu, de gelaagdheid en het commentaar van Papers, Please. Maar voor kleine sessies, iets waar de PlayDate uitermate geschikt voor is, is dit een absolute must. Ik zie het zeker op andere platformen verschijnen, maar dingen als de tafel stofzuigen met handeltje voelt echt zo passend voor de PlayDate.
Gameplay gif van Mars after Midnight tijdens een development versie. Bron: Lucas Pope Itch pagina. Llamasoft: The Jeff Minter Story. Nintendo Switch, 2024, Digital Eclipse / Llamasoft
Digital Eclipse kan je omschrijven als de crème-de-la-creme van interactieve games-preservering. Sinds Atari 50: The Anniversary Collection maken ze prachtige games die het beste te vergelijken zijn met interactieve koffietafel boeken. Llamasoft: The Jeff Minter Story vertelt het verhaal van Jeff Minter, een van de meest prominente thuiscomputer ontwikkelaars in de jaren 80 en 90. Deze game presenteert zijn werk in context met video-interviews, foto’s en natuurlijk de speelbare games. Hoewel ik bekend was met zijn werk, was dit spel een genot om te ervaren en liet het mij zijn werk opnieuw waarderen. Dus ik kan zeker mensen met een voorliefde voor games-geschiedenis aanraden om deze collectie te spelen en te leren over Jeff Minter. Je kan mijn volledige recensie van het spel ook lezen op Nintendo World Report.Nog even dit:
Vorige week was ik op bezoek bij Jacco en Cody van de Bonus Level Podcast. Ik wilde al langere tijd aanschuiven bij dit gezellige duo. Ik was dan ook heel blij om toch nog even wat te kunnen vertellen over Yuzu en het werk dat ik doe bij Beeld & Geluid om Nederlandse games te preserveren. Maar vooral ook om opnieuw de lofzang te zingen (en zelfs Cody te kunnen overtuigen) over Pokémon Black 2 en Pokémon White 2, mijn favoriete games in deze serie. Je kan de podcast hier beluisteren of zoek op Bonus Level Podcast in je favoriete podcastapp.
Toch nog even één review om uit te lichten, namelijk Arzette and the Jewel of Faramore. Voor wie mijn lezing van de Zelda CDi-spellen heeft bijgewoond, je weet dat ik deze games best wel graag verdedig. Daarom was ik ook enorm enthousiast dat de maker van de Remasters van Zelda: Wand of Gamelon en Link: Faces of Evil zelf een game heeft gemaakt in de stijl van deze spellen. Het weet precies de toon goed te slaan en maakt voor een vermakelijke actie-puzzel-platformer die heerlijk weg te spelen is in een weekend. Check mijn volledige review hier.
Het Leukste Hebbedingetje van deze Maand?
The Mystic Maze - The Magic Puzzle Company [Legpuzzel]
Deze had ik al enkele jaren op het oog! The Magic Puzzle Company is een Amerikaans bedrijf dat legpuzzels maakt van ongelofelijk hoge kwaliteit. De puzzels hebben niet alleen prachtige afbeeldingen die een verhaal vertellen met unieke stukjes, maar je krijgt in de doos ook een envelop waar een ‘magische truc’ in zit, die je kan doen met de puzzel zodra deze af is. Ik ben nog druk aan het leggen, maar zelfs nu ben ik al volop aan het genieten. De puzzels zijn in Nederland lastig verkrijgbaar en moet je voornamelijk importeren uit de Verenigde Staten. Maar zet meldingen aan bij een website als Spellenhuis en misschien kan jij er ook van genieten. Ze hebben meerdere ontwerpen om uit te kiezen, dus puzzel fanaten opgelet!
Afbeelding van The Mystic Maze puzzel van The Magic Puzzle company. Vanwege spoilers (en een rommelige huiskamer) deel ik even niet mijn eigen puzzel…
En dat was weer deze editie van NERDerland. Ontzettend bedankt voor het lezen en of luisteren. Vergeet niet om je te abonneren op NERDerland en voel je vrij om reacties of vragen achter te laten.
~ Willem
Fijne blog weer Willem, het is een heftige tijd in de game industrie, dank voor de vele links en koppelingen naar andere artikelen voor de nodige verdieping. Verder wilde ik nog even kwijt dat wij hier in huis nog een paar van die magic puzzels hebben liggen, die mijn partner al opgepuzzeld heeft. Dus misschien is een pass it forward movement een mogelijkheid. Geen idee of je ook interesse hebt in de Table Top RPG wereld, maar Critical Role, arguably 1 van de grootste live play groepen op the interwebs, is bezig met partners een eigen RPG systeem te maken om te concurreren geloof het of niet met D&D. Het heet iig Daggerheart en de regels zijn nu in de beta test fase gratuit te downloaden voor geïnteresseerden. Cheers!